Olduğu duvarın hangi tarafına saklanacağını düşünmekle meşgulmüş. Ve hemen
Ardından Neşe''yi, Hüzün''ü, Utangaçlık''ı sobelemiş. Herkes yeniden bir araya
Geldiğinde Merak sormuş: —Aşk nerede? Hiç Aşk''ı gören oldu mu? Delilik, Aşk''ı
aramaya koyulmuş. Dağlara cıkmış, nehirlerin yataklarına Bakmış, ama Aşk''ı hiç
bir yerde bulamamış. Çaresiz arayışını sürdüren Delilik, bir gül ağacı ile
Karsılaşmış. Eline geçirdiği bir çalıyla ağacın dallarını, yapraklarını
Yoklamış. Aniden tiz bir çığlıkla irkilmiş. Acıyla bağıran Aşk, diken batan
gözünü tutuyormuş. Delilik ne yapacağını bilememiş. Özür dilemiş, yalvarmış
yakarmış Aşk''a Kendisini affetmesi için. O kadar üzülmüş ki, bir daha hayat boyu
yanından Ayrılmayacağını bile vaat etmiş. Acısı biraz dinen Aşk sonunda özürleri
Kabul etmiş. O GÜNDEN BERİ AŞKIN GÖZÜ KÖRMÜŞ. ..VE DELİLİK HEP AŞKIN YANI
BAŞINDA OLMUŞ