Ben Azerbaycan'ım

Yüreğim esiyor Hazar’a doğru Alagöz dağında bir kar gibiyim Ruhum ilerliyor mezara doğru Tebriz’de büyüyen efkâr gibiyim   Başımda tümör var ayakta nasır Bekleyip dururum tam iki asır Atim muammadır geçmişim esir Ne bitip tükendim ne var gibiyim   Kollarım kırılmış, kolsuzum şimdi Yollarım kesilmiş, yolsuzum şimdi Kime dost diyeyim, düşmanım kimdi? Her çağ çözülmeyen esrar gibiyim   Bilenmiş bıçaklar altında boynum Dolmuş beslediğim yılanla koynum Bürünmüş bir siyah ipeğe eynim Tenimi ateşe sarar gibiyim   Virane şehirler, virane yurtlar Ağaç gövdesini kemiren kurtlar Denize, ummana sığmayan dertler Sığdırdım içime, ambar gibiyim   Mirasım, sırtıma giydiğim kürktür Ateşten sıcaktır, dağdan büyüktür Nesebim ezelden Müslüman Türk’tür Nadanın gözünde küffar gibiyim   Kanımı döktüler, Aras’a, Kur’a Hançeri vurdular kanadı yara Kalkıştım kaç defa intiharlara Ölüyle hasbıhal mezar gibiyim   Adım Azerbaycan, unvanım vatan! Beni var eden şey hamurumda kan Vatan avcısının alıp da nişan Hedefe koyduğu şikar gibiyim          YURTSEVEN ŞEN