12 yıl önce şiddetli baş ağrısından gözlerini kaybeden 40 yaşında evli 8 çocuk babası Şeref Üstündağ geçim sıkıntısı yüzünden çocuklarını bile okula gönderemiyor.
Çocuklarıma baba olarak bakamamanın ezikliği içinde yaşıyorum diyen baba Şeref Üstündağ, Doğubayazıt Kalecik Köyünden 2 yıl önce gelip Iğdır İlinde bu eve sığınarak yaşamaya çalıştığını söyledi.
Üstündağ, ”En büyük kızım 15 yaşında Arzu, 14 Yaşında Gülşah, 12 yaşında Yakup, 10 yaşında Muhammet 8 yaşında Ömer, 6 yaşında ikiz olan Hasan ile Hüseyin, 2 aylık Arzu Üstündağ adlı çocuklarımla bir başımıza kaldık. Barınma ve geçim sıkıntısı yüzünden çocuklarımı bile okutamıyorum.” dedi.
39 yaşındaki anne Nigar eşimin gözleri görseydi ara işlerde çalışır geçinirdik. İnşaat ustalığı yapıyordu. Gözleri açılır diye Iğdır’a yerleştik açılmadı iyleşmedi. Git gide çocuklar büyüdü ve çocuk sayımız yenilerinin katılımı ile 10 oldu. Gelir yok. Bu yüzden çocukları okula gönderemiyoruz bir hayırsever veya Devlet Baba sahiplenip ev ve çocuklarıma okumaları için imkân sağlanmasını istiyoruz.
Evin en büyük çocuğu Arzu Üstündağ “babam gözleri kapanınca geçim sıkıntısı içinde olan ailem beni okutamadı. Amacım okuyup aileme ve ülkeme yararlı bir insan olmaktı, ama yoksulluktan okuyamadım” diye yakındı. İsminin açıklanmasını istemiyen Sosyal yardımlaşma vakfı üyesi bir yetkilide, vatandaş hastayım fakirim diyor işsizim diyor 10 çocuk yapıyor. Sonrada devlet sahip çıksın diyor. Devlet zaten gereken yardımı yapıyor. 10 çocuk tek göz odada nasıl yaşarsın bu çocukları niye yaparsın” dedi.
Çocuklarıma baba olarak bakamamanın ezikliği içinde yaşıyorum diyen baba Şeref Üstündağ, Doğubayazıt Kalecik Köyünden 2 yıl önce gelip Iğdır İlinde bu eve sığınarak yaşamaya çalıştığını söyledi.
Üstündağ, ”En büyük kızım 15 yaşında Arzu, 14 Yaşında Gülşah, 12 yaşında Yakup, 10 yaşında Muhammet 8 yaşında Ömer, 6 yaşında ikiz olan Hasan ile Hüseyin, 2 aylık Arzu Üstündağ adlı çocuklarımla bir başımıza kaldık. Barınma ve geçim sıkıntısı yüzünden çocuklarımı bile okutamıyorum.” dedi.
39 yaşındaki anne Nigar eşimin gözleri görseydi ara işlerde çalışır geçinirdik. İnşaat ustalığı yapıyordu. Gözleri açılır diye Iğdır’a yerleştik açılmadı iyleşmedi. Git gide çocuklar büyüdü ve çocuk sayımız yenilerinin katılımı ile 10 oldu. Gelir yok. Bu yüzden çocukları okula gönderemiyoruz bir hayırsever veya Devlet Baba sahiplenip ev ve çocuklarıma okumaları için imkân sağlanmasını istiyoruz.
Evin en büyük çocuğu Arzu Üstündağ “babam gözleri kapanınca geçim sıkıntısı içinde olan ailem beni okutamadı. Amacım okuyup aileme ve ülkeme yararlı bir insan olmaktı, ama yoksulluktan okuyamadım” diye yakındı. İsminin açıklanmasını istemiyen Sosyal yardımlaşma vakfı üyesi bir yetkilide, vatandaş hastayım fakirim diyor işsizim diyor 10 çocuk yapıyor. Sonrada devlet sahip çıksın diyor. Devlet zaten gereken yardımı yapıyor. 10 çocuk tek göz odada nasıl yaşarsın bu çocukları niye yaparsın” dedi.
