ATA OCAĞI

Mergiz, kotan, samı neymiş görürsün,
Geçmişinde neler varmış bilirsin,
Yaşam nasihattir, payın alırsın,
Dilsizi söyletir Ata Ocağı.
Altmış yıl geçince, maşna da bitmiş,
Kerantı'yla, dırmığ, şana da gitmiş,
Gaz ocağı susmuş, semaver ötmüş,
Bilgiler öğretir Ata Ocağı.
Öküz arabası binmek zevk idi,
Yolda yarıştırmak ayrı keyf idi,
Kerantı ağzını döyen tek idi,
Bileni ağlatır Ata Ocağı.
Bahçede kurulur büyükçe nehre,
Bir bardak ayranı değerdi şehre,
Geceleri ay’nan doğardı zöhre,
Geçmişi inletir Ata Ocağı.              

Carcar, tapan, küleş, nedir, kim bilir?
Çerçi terazisi tartıyı görür,
Ana yadigarı sandığı sorur,
Tarihi belletir Ata Ocağı.
Köroğlu, kentvarı, çal terekeme,
Gelin havasını oynayım deme,
Ata ocakları benzer sineme,
Müziği dinletir Ata Ocağı.
Refete, verdene, ersin, kül alan,
Tendir, eyvan, küfle, fetir var, kalan,
Ruh cavan, gocalmaz, bedenmiş solan,
Sizde tarih yatır Ata Ocağı.
Kömür semavar’ı yansa narınnan,
Alsak temiz hava, köy baharınnan,
İnleyen tar, garmon ah-u zarınnan,
Sevene söz çatır Ata Ocağı.
Ana! Kağ kerkisi senden kalmadı,
Mis aftafam, hamur teşdim olmadı,
Emircan, kervanda kimse gülmedi,
Birer birer yutur Ata Ocağı.