“Bala can” derken de can hayranım o,
Gönül sarayımda ilk ceylanım o,
Evlat benim amma tek kurbanım o,
Derd alanım, hal ahvalim anamdır.
Saçları ağarmış, sabahı geçmiş,
Ömür yoldaşı babam da göçmüş,
Evlada, toruna yüreğin açmış,
Dünyada varlığım, dalım anamdır.
Yüzüme bakınca hal anlar, biler,
Bin bir dert götürsem hepsini böler,
Tecrübe sahibi, muhabbet diler,
Hayatı sevdiren varım anamdır.
Meraklanıp, sorduğumda birce sen,
Görmeyince fikrim durur, nerdesen?
Ben duyarım yeter ki sen can desen,
Candan yanan ilk nigarım anamdır.
Bir soluk nefeste olsan, dağsın sen,
Şükürler Tanrıya hele sağsın sen,
Ana, yüreğimde saf bulağsın sen,
Bu alemde birce karım anamdır.
Yıllar yordu, tutmaz oldu dizlerin,
Kesilmesin ‘bala’ diyen sözlerin,
Gülsün Emircan’a, Ana, gözlerin,
Cennet ehli, itibarım anamdır.
8.5.2020 Emir ŞIKTAŞ
