İstediğim benim yaşadıklarımı oğlumunda yaşaması. Tek kelimeyle güzel bir İğdır istiyoruz. Eskiden İğdıra bir kaç kez gelmişliğim vardı. Sadece hiç kendini geliştirmemiş bir köy gibiydi aklımda. Burada yaşamağa başladıktan sonra anladım ki, burası sadece bir il, bir şehir değildir. Türkiyenin doğusudur, benim fikrimce kalbidir. Ankarada gecenin zihri karanlığında uyurkan insanlar İğdırdan doğar GÜNEŞ. Asta-asta diğer illeri dolanır sabahın şafakları. Dedim ya kalpdir burası. Kanı ilme ilme diğer orqanlara aktaran kalp gibi güneş işinlarını İğdırdan yansıtmağa başlar Türkiyeye. Bu bile yeterli olmalı daha fazla özeni hak etmek için. Yüzlerle turist gelicektir inanın çok yerde gece yarısı sayılan saatin 3 buçuğu gösterdiyi vakit güneşin doğuşunu izlemek için. Ha.. üstüne ilave Ağrı vardır. 4 mevsim zirvesi karla kaplı eyilmez Ağrı. Saatlerce gözünü kırpmadan bakar insan bulut ne zaman vaz geçecek Ağrıyı okşamaktan diye. Saymağa kalksam nice güzellikleri vardır İğdırın. Burada yaşamak için sebepleri vardır. Bir de 3 ülkeyle sınırda olması vacip kılıyor gelişmesini. Yani, lafın kısası öyle bir İğdır istiyoruz ki, oğlumuz büyüdüğünde ben burada yaşamak istemiyorum anne demesin, diyemesin. Diyeceksiniz ki, her anne oğlunu yanında ister. Doğru öyle. Ama onun için iyi bir yaşam tarzı, iyi bir gelecek sunamayanda gitmesine göz yumuyorsun mecburen. Ben gitmesin demiyorum. Gitsin, okusun, gelişsin, öğrensin ve dönsün. yaşamak için buradan iyi bir yer bulamasın istiyorum. Amerikada da okur, Fransada da. Mühim olan oralarda öğrendiklerini kendi yurdunun insanına öğretmek için geri gelmesidir. Doktorum kendi yurdunun insanını tedavi etsin, öğretmenim komşu çocuğunu öğrete bilsin, ressamım Ağrıyı, Arası çizsin, tarımcım Aralık çiftçisine yardım etsin, müzik hocam dağda çobanlık yapan çocuğun sesini duyup sınıfa davet etsin. Kadınım korkmadan, vakit zaman fark etmeden istediyi yerde özgürce gezsin, çalışsın. Tüm bunlarda sadece güzel bir çocukluk yaşanırsa mümkün. Çocuklar geleceğimizdir. Geleceğimize biz sahip çıkarsak onlarda geleceklerinin ellerinden tutar. Çok bir şey değildir istediğim. Temiz bir yaşam alanı, güzel bir çevre. Alış-veriş merkezleri değil, parklar, oyun alanları, hayvanat bahçeleri bebeklerimizi geliştirir. Sonra kreşler, okullar, peşe dernekleri çocuklarımızı öğretir. Liseler kolejler, kamplar ergenlerimizi hayata hazırlar. Daha sıralanacak çok şey var. Şimdilik bunları isteyelim. Sonra yine görüşürüz. Bir hususu da belitmek isterim beklentimiz yalnız devletden değildir. Kendim karışık, vatandaşımdan, insanımdan da duyarlılık bekliyoruz. Bir soru oluşuyor. Biz "istedikde mi yapmadılar, yoksa hiç istemedik mi" ?!
Geleceğimiz için, çocuklarımız için istemek hakkımız. İSTİYORUZ.
GÜLNAR YÜZBAŞIYEVA
