Domateste Bakteriyel Hastalıklar

Tohumda bulunan bakteri doğrudan doğruya iletim demetlerine geçer ve bitkinin her tarafına yayılır. Domates bitkileri çiçek devresine yaklaştığında alt yapraklardan itibaren solma başlar ve zamanla yukarı doğru ilerler. Bu solgunluğun bitkinin tek tarafında görülmesi ve solan yaprakların zamanla kuruması hastalığın tipik belirtisidir. Solgunluk belirtisi gösteren bitki ortadan ikiye kesildiğinde iletim demetleri boyunca ince sarı, açık kahverengi renk
değişikliği görülür. Domates de bakteriyel hastalıklar da  ileri devrelerde  domates gövdesinde yara ve çatlamalar oluşur. Bu nedenle hastalığa bakteriyel kanser de denir. Meyvelerde ise ortası açık kahverengi, çevresi beyaz haleli ve kuş gözü olarak tanımlanan lekeler oluşur. Hastalıkla bulaşık tohumların rengi değişir ve çimlenme gücünü yitirir. Hastalığın görüldüğü bitkiler: Domates, biber, köpek üzümü
Mücadele yöntemleri:
Kültürel Önlemler:
Temiz tohumluk kullanılmalıdır.
Hastalıklı bitkiler sökülerek imha edilmelidir.
Seralar sık sık havalandırılmalı, seralarda domateste koltuk alma
işlemi yapılırken hastalık görülen bitkiler en sona bırakılmalıdır.
Hastalığın görüldüğü seralarda 2 yıl süreyle ekim nöbeti
uygulanmalı, domates ve biber dışındaki bitkiler yetiştirilmelidir.
Kimyasal mücadele:
Etkin ve ekonomik bir kimyasal mücadele yöntemi yoktur.
domatesde- bakterıyel-hastaliklar  
Domates  De Bakteriyel Gövde Ve Meyve Çürüklüğü 
Etmenin Genel Özellikleri :
Erwinia carotovora subsp.carotovora (Jones) Berg. et al. bakteriyel bir hastalık etmeni olup, bir çok tek yıllık bitkiyi hastalandırmaktadır. Hastalık etmeni toprakta serbest halde ya da bitki kalıntılarında canlı kalabilir. İnfeksiyon genenllikle yaralardan olmaktadır.
Bakteri bitkilerin iç dokularında çoaldıktan sonra, pektolitik ve coğunlukla sellülotik enzimler üretmekte ve bun enzimler dokuların parçalanmasına ve çürümesine neden olmaktadır. Hastalık böylece bitkilerde yumuşak çürüklüğe neden olmaktadır.
Bakterinin yayılması başlıca sulama suyu ile olur ve hastalık, özellikle iyi havalandırılmamış ve humusca zengin topraklarda daha fazla ortaya çıkmaktadır. Hastalık etmeni genellikle sıcak aylarda görmek mümkündür, 30 – 35 °C sıcaklıklar hastalık etmeninin gelişmesi için uygundur. 
Hastalık Belirtileri: 
Etkilenmiş bitkilerin toprak üstü aksamları en dış yapraklardan başlayarak solmakta ve kurumaktadır. Bitkinin kök ve kök boğazı kısımlarındaki öz dokular kahverengileşmekte ve uç kısımları çürümekte ve pis bir koku etrafa yayılmaktadır. Epidemi durumlarında bitkiler ölmekte ve tarlada boşluklar oluşturmaktadır.
Mücadelesi:
Kültürel Mücadele:
1. Hastalıklı bitkilerin imha edilmesi ya da uzaklaştırılması.
2. Fideliklerde ve şaşırtma esnasında hastalıktan ari toprak kullanmalı.
3. Toprak havalanmasına, özellikle humusça zengin topraklarda dikkat edilmeli.
4. Ürün rotasyonu yapılmalı.
5. Dayanıklı bitkiler tercih edilmeli.
Kimyasal Mücadele:
Bulaşık tohum yataklarının sezon süresince Chloropicrin ile ilaçlama tavsiye edilir. toprak ilaçlamasında metil bromide ve metham- sodium daha az etkilidir. Bakırılı ilaçlar bakteriyel etmenin diğer bitkilere yayılmasını engellemek için tavsiye edilir.