Iğdıra uzaktan bakmak

Iğdır’a uzaktan bakmak…Merhaba,Gün gelecek, anlık bile olsa kendimi Iğdır’da hissetmemi sağlayan, Iğdır ile ilgili haberleri takipettiğim gazetede yazı yazacağım aklıma gelmezdi.Ama oldu…Benim için de ilk olacak bu deneyimin nasıl gelişeceğini hep birlikte göreceğiz.Iğdır ‘da doğmuş, hayatın en mutlu dönemi olan çocukluğunu ve ilk gençlik yıllarını Iğdır’dayaşayanlardan biri olarak Iğdır ;Kendimi annesinin kucağında güvende olan bir çocuk gibi hissettiğim yer,fırından yeni çıkmış taze ekmek kokusu,denizdeki yakamoz,muhteşem görüntüsüyle insanı kendine çeken bir dolunay,lacivert gökyüzünde aya inat kendini göstermeye çalışan yıldız,kokusunu içinize çektiğinizde tatlı bir sarhoşluk yaşatan hanımeli,yanında olduğunuzda başınızın omuzuna kendiliğinde kaydığı sevgili,ulaşabileceğiniz en tutkulu Aşk,hayat,demek…Eminim Iğdır’da doğmuş, büyümüş, ancak çeşitli nedenlerle yaşamını başka şehirlerde , dünyanınfarklı yerlerinde sürdüren pek çok kişi de aynı duygular içindedirİnsan en mutlu olduğu yere bakarmış. Biz mutluyduk o yıllarda, öyle büyük beklentilerimiz de yoktu,tek derdimiz, derslerimizi ve evdeki işlerimizi bitirip, oyun oynamaya çıkabilmekti. hayal dünyamızıbesleyen her türlü meyvenin olduğu kocaman bahçelerimiz vardı. Yalnız kendi bahçemiz değil, bütünbahçeler bizimdi. Günümüz bahçelerde , ağaçların tepesinde, derelerin içinde geçerdi. Hele benimiçin bahçe demek odam demekti. Kitap okumak için bahçemizdeki kayısı ağaçlarının altını, özellikleen uzaktakini seçerdim, kimse beni bulamasın diye.. Zaten kalabalık evde kendine ait bir odanınolması mümkün değildi. Düşünüyorum da iyi ki olmamış…Paolu Coelho’nun ‘’ Yüreğin neredeyse , hazinen oradadır .’’ dediği gibi.Bir gün, hazineme, yüreğime, evime dönmek umuduyla..Sevgiyle daima… Neşe SOFUOĞLU