Üzülmek ne kelime derbederim ve hüzün,
Sarıyor ciğerimi, sensiz yetmiyor gücüm,
Sabır yaralarıma merhem olmuyor artık,
Kaynıyor zemzem gibi içimdeki bu sızım.
Fırtınalı hayatta çırpındıkça batarken,
Sende fırsat diyerek vurdun sırtımdan erken,
Sararım elbet bir gün iyileşir zamanla,
Aynı dalda büyürler gonca gül ile diken.
Sevgin soğuk kış sanki, dostluğun da riyaydı,
Zahirde görünmezsin, gördüklerim rüyaydı,
Emircan bir seraba koştun bin hayal ile,
Söndü umut ışığın, bundan sonra ah-vaydı.
02.12.2017
Emir Şıktaş
