Iğdır’ın edebiyat-kültür hayatına, bir tuğla misali, güzel bir eserle Serdar Ünsal bey de katıldı:
YÜREĞİM ERİVAN’DA KALDI...
Siz bunu, Yüreklerimiz Erivan’da Kaldı, olarak algılayın.
Çünkü geride kalan sadece bir ailenin değil, binlerce ailenin yüreğiydi.
Bu bir, o binlercesinin adıdır.
Ermenilerin yaptığı katliamdan kurtulmak için Ata Yurdu Erivan’dan kaçmak zorunda kalan binlerce Türk ailesinden sadece birinin yürek yakan hikâyesidir YÜREĞİM ERİVAN’DA KALDI…
Baba Abbas, ana Seriye, kızları Firuze…
Ölümden kurtulmak için kaçıştı bu ama ötesi ölümden de beterdi…
Bir insanın öz yurdundan, yuvasından kaçmak zorunda kalması,
Dünyada başa gelebilecek en koyu acıdır…
Karanlığın nasıl koyusu varsa, acının da vardır...
Kimi derin der ama ben koyu diyorum…
Çünkü önü öylesine görünmez, öylesine bilinmezlerle doludur hicretin…
Gitmesen öleceksin…
Gitsen kökündün, hatıralarından, geçmişinden söküleceksin…
Gerçekte ölmekten beter bir haldir bu.
Ölmemek için kaçmak zorunda kalmak aslında kaçılan yerde ölünceye kadar ölüm acısı çekmektir…
Baba Abbas ailesini kurtarmak için geride kalır, Ermeni caniler önlerini kesmiştir; çarpışır, şehit düşer…
Aras’ın soğuk, derin suyuna, ana ile kız, Seriye ile Firuze, kadın başlarına atılırlar…
Bu suya atılıp da karşıya geçemeden boğulan yüzlerce kaçkın vardır…
Ama onlar kıyıya ulaşır, meşakkatli bir kaçıştan sonra İran’a atarlar kendilerini…
Ata yurdundan oluşun acısına, sığınılan yerin sitemleri, yokluğu, yoksulluğu, kimsesizliği eklenir…
Gerisi kitapta okununca,
“Kaç ha kaç”ta çekilen acılar daha iyi idrak edilecek;
Asıl zulme uğrayanların, asıl yürekleri yananların, asıl dram ve trajedide kavrulanların
Türkler oldukları görülecektir…
Ermenilerin katliamından kurtulup hayatta kalabilmek için, Ata yurtları Erivan’dan başlayan kaçış, yüzlerce kaçkının boğulduğu Aras nehrinden geçerek İran’a, oradan da Türkiye’nin Iğdır’ına kadar sürmüş, orada o yeşil diyarda, Ata Yurdu Erivan’a, son nefes alışa kadar devam hasret acısıyla son bulmuştu…
Erivan’da kalan bir yürek daha hasret içinde toprağa konuk olmuş…
Erivan’a hasret yüreğe Iğdır vatan olmuştu…
Serdar Ünsal beyi, Ermeni yalanlarına bir yumruk olan bu eseri bize kazandırdığı için kutluyorum.
Müslüm Oğuz
Tarihçi Yazar
Yorumlar
Kalan Karakter: