IĞDIR KLASİĞİ POLİTİKA

    Bazı okur arkadaşlarım, bir önceki yazımın başlığına bayağı takmışlar. (ŞİMDİ BARIŞ ZAMANI) Ben barış zamanı derken bir meydan savaşından, taşlı sopalı kavgadan, ya da yıllanmış bir kan davasından bahsetmiyorum. Benim bahsetmek istediğim, yıllardır beynimizi bir örümcek ağı gibi sarıp sarmalayan, bizleri daracık bir düşünce kalıbına hapseden bir ön yargıdan kurtulmanın savaşından bahsediyorum.
    Bakın sevgili okur kardeşlerim; Eleştirilerinizde bile bir ön yargı vardır. Okuduğunuzu tam anlamadan hemen, duygularınızı, içinizdeki ön yargınızı dışa vuruyorsunuz. Bu durum yaptığınız yorumlardan da kolayca anlaşılmaktadır.  Elbette eleştireceksiniz, soracaksınız, ben bundan zevk duyarım, onur duyarım.  Siz eleştirmezseniz ben doğruyu, iyiyi, güzeli bulamam. Elbette benim gibi sizlerin de doğruları vardır. Saygı duyarım. Yalnız ne var ki, bazı asgari müştereklerde de birleşmemiz gerekir. Bunların başında da Iğdır siyasi ve politik yaşamı gelmektedir.
    Iğdır var olduğu günden bu yana,  Iğdır’da oldum olası, iki toplum birlikte yaşamıştır. Yaşamaya devam edecektir. Dedelerimiz birlikte yaşadılar, yaşlandılar. Bizler birlikte yaşıyoruz, yaşlanıyoruz. Yarınlarda da çocuklarımız, torunlarımız yaşayacaklar yaşlanacaklar. Kız veriyoruz, kız alıyoruz. Birbirlerimizin cenazelerinde tek vücut olup acılarımızı paylaşıyoruz. Gözyaşlarımız sel olup akıyor. Benim sevmediğim Azeri’yi sen de sevmiyorsun! Senin de sevmediğin Kürt’ü ben de sevmiyorum. Topluma zarar veren, hırsız, sarhoş, ayyaş, çapulcu, kadın ticaretinden uyuşturucuya kadar her türlü pis işlerle uğraşanı kim sever ki bizler de sevelim. Yalnız ne var ki; Birbirimizi kırmamak, üzmemek açısından şu hususa çok dikkat etmemiz gereklidir. Sigaramızı yakmak için kutusundan çıkardığımız bir kibrit çöpü, elimizi yaktı diye sinirlenerek o kutuda bulunan diğer çöpleri de kırıp parçalamayalım. Umarım ne demek istediğimi anlatabildim sizlere. Çocuklarımıza ve gelecek kuşaklara, güzel bir yaşam, iyi bir siyasi ve politik gelecek bırakmak bizlerin elindedir. Bizlerin birbirimize karşı olan hareket ve tavırlarımızdadır..
    Özellikle Iğdır’da, Kürtler ve Azeriler hep birbirle rini rakip görmüşlerdir. Azeri’lerin Politikadaki sermayesi Kürt’lerin varlığı, Kürtlerin de politik sermayesi Azeri’lerin varlığı olmuştur.  Gözümüzü kapatmış, kulağımızı tıkamışız Dünyaya, geleceğe… Bu biz Iğdırlılara has bir tavırdır. Kimin daha iyi hizmet edebileceğine değil, kimin kazandığına baktığımız içindir de kapıldığımız bu ırkçı politika girdabından kurtulamıyoruz. Seçimden seçime bu iki kavram son derece acımasız ve çirkince kullanılmaktadır. Hiç kimse Iğdır’ın varlığından, geleceğinden bahsetmiyor. Daha şimdiden “Yazık oldu Iğdır’a” Diyenlerle “ Iğdır artık kurtuldu” diyenlerin dedikoduları başladı.
    Dün bir bugün iki, Mehmet Nuri Güneş’in seçilmesi ne Iğdır’ı yıkar, döker, viraneye çevirir, ne de Iğdır’ı güllük gülistanlık eder. Ortada fol yok yumurta yokken bizler dedikoduya başladık hemen! Sayın Başkan projelerini açıklasın, yapacaklarından yapamayacaklarından bahsetsin, bizlerde ona göre tavır belirleriz elbette. Halkın kendi hür iradesi ile tanıdığı zamanı, halkın beklentileri doğrultusunda kullanmışsa ne ala… Kullanamamışsa işte o zaman da kendisine en uygun tavır belirlenir ve uygulanır. İzmir Marşıyla gelen, Mehter Marşıyla da gider.  Bunun için de birbirimizi yemenin, bir başkasını suçlamanın âlemi yoktur. Beğenirsen bir daha seçersin, beğenmezsen bir daha seçmezsin. İş bu kadar basittir. 80 Yılda yapılanla, 5 yılda yapılacak olanları karşılaştırıp ona göre kararımızı veririz. Yeter ki biraz sabırlı olalım. Adam mazbatasını dün almış, biz hemen bu gün yıkmaya çalışıyoruz. 80 yılı aşkın süredir sabretmesini bilenler bir 5 yıl daha sabretmesini bilmelidirler diye düşünüyorum.
         İşte benim bahsettiğim savaş bu ön yargıdan kurtulmanın savaşıdır. Yoksa Çaldıran Meydan Muharebesi değildir sevgili kardeşlerim.