Olduğu duvarın hangi tarafına saklanacağını düşünmekle meşgulmüş. Ve hemen Ardından Neşe''yi, Hüzün''ü, Utangaçlık''ı sobelemiş. Herkes yeniden bir araya Geldiğinde Merak sormuş: —Aşk nerede? Hiç Aşk''ı gören oldu mu? Delilik, Aşk''ı aramaya koyulmuş. Dağlara cıkmış, nehirlerin yataklarına Bakmış, ama Aşk''ı hiç bir yerde bulamamış. Çaresiz arayışını sürdüren Delilik, bir gül ağacı ile Karsılaşmış. Eline geçirdiği bir çalıyla ağacın dallarını, yapraklarını Yoklamış. Aniden tiz bir çığlıkla irkilmiş. Acıyla bağıran Aşk, diken batan gözünü tutuyormuş. Delilik ne yapacağını bilememiş. Özür dilemiş, yalvarmış yakarmış Aşk''a Kendisini affetmesi için. O kadar üzülmüş ki, bir daha hayat boyu yanından Ayrılmayacağını bile vaat etmiş. Acısı biraz dinen Aşk sonunda özürleri Kabul etmiş. O GÜNDEN BERİ AŞKIN GÖZÜ KÖRMÜŞ. ..VE DELİLİK HEP AŞKIN YANI BAŞINDA OLMUŞ